تجهیزات فوق مدرن اسباب بازی مانند در ارتش آمریکا

پهپادهای مینیاتوری و رباتهای سرباز جدیدترین فن آوریهای دفاعی در حال تحقیق ارتش ایالات متحده می باشند که ممکن است به زودی عملیاتی شوند.

 گرد آوری: افسر خلبان بهزاد معصومی

دنیای سایبری و شبکه جهانی شکل زندگی را تغییر داده است. تجهیزات نظامی از اولین چیزهائی هستند که تحت این تاثیرات شگرف زندگی مدرن قرن بیست و یکمی قرار گرفته اند. ارتش ایالات متحده آمریکا که خود مبدع و مخترع تکنولوژیهای سایبری و دیجیتال می باشد با عرضه اختراعاتی مانند تلفن موبایل و شبکه اینترنت توانست کیفیت زندگی بیشتر مردم جهان را عوض کند. اما حالا آمریکائی ها از این هم فراتر رفته اند و پای افسانه های کودکانه و اسباب بازیها را نیز به دریای بی کران تجهیزات نظامی باز نموده اند.

ربات‌ها جای سربازان آمریکایی

ارتش آمریکا قصد دارد تا دهه ۲۰۳۰ میلادی، ۲۵ درصد سربازان را با نیروهای رباتیک جایگزین کند.در حال حاضر از تجهیزات رباتیک در میادین جنگ استفاده می‌شود؛ پهپادها در مأموریت‌های بدون سرنشین شناسایی و عملیاتی حضوری فعال دارند، ‌ریز تانک‌های رباتیک در برخی عملیات‌ها استفاده می‌شوند.

بالگردهای مینیاتوری در ابعاد حشرات برای تهیه تصاویر هوایی مورد استفاده قرار می‌گیرند و سلاح‌های هوشمند مانند تفنگ TrackingPoint بعنوان نخستین تفنگ هوشمند جهان با قابلیت قفل شدن بر روی هدف و شلیک از فاصله حدود یک کیلومتری مراحل آزمایش را سپری می‌کنند.

ارتش آمریکا با هدف کاهش هزینه‌های نظامی و تلفات انسانی در میادین جنگ قصد دارد در طول دهه‌های ۲۰۳۰ و ۲۰۴۰ میلادی با افزایش ۲۵ درصدی شمار سربازان رباتیک، از تعداد نیروی انسانی بکاهد.

بر این اساس، در طول ۱۶ سال آینده هرکدام از تیپ‌های ۹ گانه ارتش شاهد ریزش سه تا چهار هزار نفری سربازان و جایگزین شدن با ربات‌ها خواهند بود.

در کنار حضور سربازان رباتیک، نیروهای انسانی ارتش نیز به اسکلت خارجی رباتیکی مجهز می‌شوند که عملکرد آنها را در میدان جنگ افزایش می‌دهد.

هواپیماهای بدون سرنشین به اندازه حشرات در ارتش آمریکا

یک خبر جالب دیگر در مورد استفاده از تکنولوژی در ارتش آمریکا ، ساختن پهپادها یا پرندگان هدایت پذیر از دور بسیار کوچکی است که در کف دست جا می گیرند. هدف ارتش آمریکا از راه اندازی این پروژه ساخت وسایل نقلیه و پرنده های هدایت پذیری است که به اندازه و شکل یک پرنده معمولی یا یک حشره هستند.

مطابق آخرین اطلاعات به دست آمده، این هواپیماهای بدون سرنشین به اندازه حشرات پرنده، تا سال گذشته درآزمایشگاههای تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده در دست آخرین بررسی و عیب گیری بودند.

ماموریت این پهپادهای مینیاتوری این است که بتواند، تحرکات و وضعیت پدافندی و لجستیکی اهداف و دشمنان را در محیط های پیچیده شهری و در کوچه پس کو چه های تنگ و باریک در هنگام جنگهای نامتعارف پیدا کنند.

این دستگاهها به زبان انگلیسی  Micro Air Vehiclesیا به اختصار (MAVs) گفته می شوند. معادل فارسی برای نامگذاری آنها می تواند “وسایط نقلیه هوائی کوچک” یا “ماوز” باشد. ماوزها چند سال است که در مرکز نیروی هوائی “رایت پاترسون” در دیتون اوهایو مورد آزمایش قرار می گیرند.

در این مرکز برای توسعه و پیشرفت ماوزها از نظر سخت افزاری و نرم افزاری برنامه ریزی می شود. هدف تعیین شده برای دانشمندان و مهندسانی که در این مرکز کار می کنند این است که توانائی ماوزها را برای یافتن و نابود کردن نقاط حساس و آسیب پذیر دشمن در شرایط غیر متعارف و جنگهای نامنظم، افزایش دهند.

مهندسان و تکنسینهای این مرکز که توسط دکتر “گریگوری پارکر” سرپرستی می شوند، از انواع هلیکوپترها و پهپادهای کوچک در آزمایشگاههای خودشان استفاده می کنند و نتایج حاصل را مرتب با هم مقایسه می نمایند. آزمایشها در محیطهای بسته و شرایط کنترل شده داخلی انجام می گیرد. در طی این آزمایشات که در وضعیتهای بازسازی شده متفاوت جوی صورت می گیرد، اطلاعات لازم برای توسعه سخت افزاری و نرم افزاری این پرنده های هدایت پذیر گرد آوری می شود. این کار به کمک “سیملاتورهای” پیشرفته نیروی هوائی ارتش ایالات متحده امکان پذیر است.

چند سال قبل در این آزمایشگاه بر روی یک ” سوسک سایبری” بی سیم کنترل از راه دور کار شد که قادر بودند آن را از طریق یک لب تاب از راه بسیار دور کنترل نمایند و اطلاعات و عکسهای جمع آوری شده توسط آن را همزمان تخلیه و ذخیره نمایند.

“آژانس پروژه های تحقیقات دفاعی پیشرفته آمریکا” نیز سالها بر روی پروژه “کریترهای سایبری” کار می کرد تا بتوانند عروسکهای کوچک کریتر را قادر به پریدن از روی دیوارها و موانع بلند بنمایند.

اکنون مدتهاست که دوره آزمایش این وسایل کوچک پرنده آخرین مراحل خود را در ارتش آمریکا گذرانده اند و به عملیاتی شدن نزدیک می شوند. در حال حاضر تحقیقات تکمیلی برای بهتر کردن نحوه کنترل آنها در حال انجام است تا بتوانند آنها را بهتر در مناطق عملیاتی فرود “لندینگ” نمایند و به حرکت در بیاورند بدون آنکه جلب توجه کنند. برای این کار از شبیه سازهای مغزی کمک می گیرند که باعث کارکرد بهتر پاها و بالهای این پرنده ها و حشرات مینیاتوری می شود.

مسئله استتار بهتر آنها از طریق نصب پوششهای طبیعی پرندگان و حشرات نیز در این مراحل آخر پی گیری می شود تا ماوزها را هرچه بیشتر غیر قابل شناسائی کنند و بهتر از چشم دشمن بپوشانند.

{youtube}-LOBSje-3×8{/youtube}

در گزارش تصویری بالا که چند سال قبل تهیه شده است، می توانید یکی از مراکز تحقیقات توسعه ماوزهای ارتش آمریکا را ببینید. مهندس این مرکز درباره نحوه کار آنها و تحقیقات و آزمایشهای انجام شده  توضیحاتی می دهد و به تشریح برخی از مدلهای پرندگان  و علت انتخاب آنها برای این پروژه می پردازد.