پناهجوی نویسنده ایرانی از جزیره مانوس به نیوزیلند رفت

بهروز بوچانی پناهجوی کرد ایرانی محصور در جزیره مانوس گینه نو توسط دولت استرالیا، به خاطر نوشتن یک کتاب داستان برنده جوایز ادبی معتبری در استرالیا شد.

 به گزارش پناهنده نیوز، یک پناهجوی کرد ایرانی که در شش سال گدشته در جزیره مانوس گینه نو از طرف دولت استرالیا مجبور به اقامت شده بود و توانست با نوشتن یک کتاب درباره وضعیت اسارت خود چندین جایزه ادبی مهم را در استرالیا و نیوزیلند از آن خود کند، برای شرکت در یک رویداد ادبی به کرایست چرچ نیوزیلند دعوت شده است. دولت پاپوآ گینه نو با صدور اجازه خروج برای این پناهجوی ایرانی سفر او به نیوزیلند را ممکن کرد و اکنون او که برای شرکت در جشنواره ادبی کلمه در کرایست چرچ به سر می برد از دوران شش ساله زندگی خود در جزیره مانوس به عنوان دوران اسارت یاد میکند.

این نویسنده کرد ایرانی که بهروز بوچانی نام دارد و به شدت علیه سیاستهای مهاجرتی دولت استرالیا می باشد، پس از ورود به نیوزیلند گفته که دیگر هرگز به پاپوآ گینه‌نو و استرالیا بر نمی‌گردد. بهروز بوچانی با ویزای مسافری به کرایست‌چرچ در نیوزیلند سفر کرده ولی به نظر میرسد که قصد درخواست پناهندگی از کشور نیوزیلند را داشته باشد. بوچانی درباره سفر خود به نیوزیلند در توییترپیامهائی را به اشتراک میگذارد. او خروجش از اردوگاه مانوس و گینه نو را پس از شش سال اقامت اجباری را سفری پرهیجان خواند و تصریح کرد که به دعوت جشنواره کلمه در کرایست‌ چرچ برگزار میشود به نیوزیلند سفر کرده است.

جشنواره ادبی کلمه که در کرایست چرچ یکی از دو پایتخت نیوزیلند برگزار میشود از بهروز بوچانی دعوت کرده است تا در این رویداد در باره کتاب خودش به نام “هیچ دوستی جز کوه‌ها” سخن بگوید. به گفته بوچانی او این کتاب را با پیامک‌هایی که با واتس‌اپ برای دوستش امید توفیقیان می‌فرستاد نوشت و توفیقیان آن را از فارسی به انگلیسی ترجمه کرد.

بوچانی قبلا به بی بی سی فارسی گفته بود که این کتاب، توصیف‌گر رنج برهنه انسان است با همه تلخی‌ها و شیرینی‌هایش و محصول پنج سال زندگی یک تبعیدی و تجربه‌ای وحشتناک در یک زندان دور افتاده در جزیره مانوس است. عنوان کتاب آشکارا اشاره دارد به زندگی انسان کُرد و فرهنگ و تاریخ پر از تراژدی مردم کردستان که یکی از لایه‌های اصلی این کتاب می باشد.روح زندان و سیستمی که مانوس را آفریده و اداره می‌کند بیرون از جزیره هم در حال بازتولید نسخه‌های بی‌شماری در سراسر جهان است. این همان نکته اساسی است که در کتاب راوی‌اش بوده‌ام.

بهروز بوچانی که میگوید در ایران رورنامه نویس مستقل بوده به دنبال پیش آمدن مشکلاتی برایش در داخل ایران به خاطر روزنامه‌نگاری در سال ٢٠١٣ میلادی ناچار به خروج از ایران میشود. آغاز سفر پناهجوئی بوچانی مصادف شد با تصویب قوانین سختگیرانه در مجلس استرالیا علیه پناهجویان قایق سواری که عازم استرالیا میشدند و در وسط راه قایقهای آنها واژگون میشد. او در یکی از قایقهای قاچاق مهاجرین و پناهجویان عازم استرالیا بود که توسط گاردهای پلیس مهاجرت استرالیا بازداشت شد و همراه صدها ایرانی دیگر به اردوگاهی در جزیره مانوس منتقل شد بدون این که اجازه ورود به استرالیا را داشته باشد.

جزیره مانوس متعلق به پاپوآ گینه نو است اما استرالیا از سال ٢٠١٣ از آن به عنوان بازداشتگاه پناهجویانی استفاده می‌کند که سعی می‌کنند به استرالیا بروند. این پناهجویان به گونه ای غیر انسانی در پاپوآ گینه نو گیر می کنند و از آنجا نمی توانند به جای دیگری بروند. شرایط زیستی اردوگاه نیز بسیار بد توصیف شده و دولت استرالیا اجازه بازدید سازمانهای حقوق بشری و دسترسی رسانه ها را به آنجا نمی دهد.