جزئیات جدید زندگی و مرگ پناهنده و فعال حقوق بشر ایرانی

جمال حسینی به عنوان یک پناهنده  و فعال شناخته شده حقوق بشر، بارها توسط افراد ناشناس در ترکیه تهدید به مرگ شده بود.ابهاماتی نیز در مورد کشف جسد او وجود دارد.

 پناهنده نیوز – با گذشت سه روز از پیدا شدن جنازه یک پناهنده شناخته شده و فعال ارشد حقوق بشری در یکی از شهرهای ترکیه، اکنون پزشکی قانونی آن کشور اعلام کرده است که فرضیه قتل او را نمی تواند رد کند و برای اظهار نظر درست درباره مرگ این پناهنده نیاز به آزمایشات دقیق تر دارد.

به همین دلیل جسد متوفی به نام “جمال حسینی” که قرار بود در روز جمعه با حضور خانواده اش از ایران به طور امانت و موقت در شهر “نوشهیر” محل اقامت و مرگش خاکسپاری گردد، برای تحقیقات بیشتر پزشک قانونی به “آنکارا” فرستاده شد.

نزدیکان جمال حسینی می گویند که پلیس ترکیه هنوز اطلاعات درستی درباره مرگ این پناهنده منتشر نکرده است. در حالی که پلیس فرضیه مرگ او چند روز قبل از یافتن جسدش را مطرح کرده بود، یکی از همکاران جمال به منبع پناهنده نیوز گفته است که با او در روز دوشنبه از طریق اینترنت مکاتبه داشته است و جواب از او دریافت کرده بود.

همچنین در مورد خونریزی از پیکر متوفی نیز ابهاماتی مطرح شده است. پلیس گفته بود که در محل یافتن جسد مقتول و بر روی سر و صورت او لکه های خون وجود داشته است که این می تواند نشانه حمله قلبی باشد. اما نزدیکان جمال این مسئله را چندان قبول ندارند و می گویند که خونریزی در حنملات قلبی و مغزی اگر پیش بیاید داخلی هستند و امکان نمود بیرونی چندانی ندارند.

انتشار خبر درگذشت

براساس خبری که هرانا سایت “مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران” نخستین بار منتشر کرد،صبح روز سه شنبه ۱۴ مرداد ماه (پنجم اوت) پلیس ترکیه جسد بی جان “جمال حسینی” پناهنده و فعال حقوق بشر شناخته شده ایرانی ساکن شهر “نوشهیر” را پشت میز کارش در منزل وی پیدا کرد. گزارش اولیه پلیس بیانگر آن بود که صورت جسد یافت شده در هنگام کشف خون آلود بوده است.

سایت هرانا در خبر خود هیچ اشاره ای به احتمال غیر طبیعی بودن مرگ او نکرد. بنا بر گزارش اختصاصی بیانیه مانند هرانا این پناهنده که از بنیانگذاران و اعضای فعال مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران و سردبیر همین سایت بود، سال‌ها از عوارض شرایط تحمیلی بعنوان یک پناهنده سیاسی و کمبود رسیدگی و امکانات پزشکی در رنج بود و در آخر نیز درحال نوشتن آخرین گزارش‌های خود و در حین کار جان خود را از دست داد.

اما در گزارشی که روز چهارشنبه در بی بی سی فارسی منتشر شد از قول یک روزنامه محلی شهر نوشهیر نقل شد که که پلیس پس از تماس دوستان آقای حسینی و ابراز نگرانی آنها به محل اقامت او رفت و با جنازه او مواجه شد. در عین حال خبرنگار بی‌بی‌سی فارسی در ترکیه گفته است اخباری مبنی بر اینکه جمال حسینی پیشتر تهدید شده بود وجود دارد.

بنا بر همین منبع، برآورد اولیه پلیس این بوده است که چند روز از مرگ جمال حسینی می‌گذشته است و پلیس احتمال خودکشی را بررسی می‌کند.

بهروز جاوید تهرانی، از دوستان جمال حسینی، به بی‌بی‌سی فارسی گفت وقتی جنازه جمال حسینی پیدا شد از بینی و گوش او خون آمده بود.او گفت کادر پزشکی که به محل آمدند گفتند این خون می‌تواند نشانه سکته آقای حسینی باشد.

جمال حسینی که بود؟

“سید جمال حسینی” معروف به “اسفندیار بهارمس” یا برای دوستان نزدیکش “اسی” هنگام مرگ ۳۴ سال سن داشت. او در دوره نوجوانی به سازمان مجاهدین خلق ایران وشورای ملی مقاومت وابسته به آن سازمان گرایش داشت. به همین دلیل در داخل ایران زندانی و شکنجه شد. چون به دفعات این اتفاق برای او افتاد، وی با مسائل زندانیان داخل ایران و وضعیت قضائی آنها تا حدود زیادی آشنا شد. بعدها او از ارتباطاتی که با زندانیان پیدا کرده بود استفاده نمود و با جمعی دیگر از فعالین سیاسی و اجتماعی که سابقه زندان داشتند گروهی به نام مجموعه فعالان حقوق بشر برای دفاع از زندانیان سیاسی و خانواده های آنان در ایران را پایه گذاری نمود.

عاقبت در سال ۱۳۸۳ وقتی که فقط ۲۴ سال سن داشت خود را به شهر “وان” ترکیه رساند و در آنجا از کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل درخواست پناهندگی کرد. در ترکیه او دین اسلام را ترک کرد و مسیحی شد. اما وی مسیحیت را فقط به عنوان یک باور قلبی پذیرفته بود و در هیچگونه فعالیتی مرتبط با حرکتها و سازمانهای مسیحی ایرانی شرکت نداشت.

با وجودی که مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران و سایت آن “هرانا” به عنوان یکی از منابع مهم اخبار حقوق بشری ایران به ویژه بعد از انتخابات سال ۸۸ و درگیریهای آن محسوب می شد و جمال حسینی در این رابطه نقش عمده ای بازی می کرد، ولی مراحل قبولی او به عنوان پناهنده و انتقالش به کشور سوم بیش از ۱۰ سال طول کشید و عاقبت نیز به طور کامل عملی نشد.

جاوید تهرانی در رابطه با مرگ دوستش در فیس بوک خود نوشت: وقتی خودم مجبور شدم ایران رو ترک کنم “پدر اسی” به‌دلیل زلزله‌ی وان به شهر نوشهیر نقل مکان کرده بود. من هم مستقیم اومدم نوشهیر. من بیشتر از یک سال باهاش همخونه بودم. با وجود اسی من هیچ احساس غربت و یا نگرانی‌ای نداشتم.

بنا بر گفته افرادی که در سالهای اخیر با او در ارتباط بودند،جمال از وقتی که مسیحی شد، حداقل در شش سال اخیر، هیچگونه گرایش و فعالیت حزبی و گروهی نداشت و تمام همتش را معطوف کرده بود برای کمک به بهبود وضعیت زندانیان سیاسی و عقیدتی و دگر اندیشان اسیر در زندانهای جمهوری اسلامی و خانواده های آنها در سراسر کشور ایران.