درگذشت سیمین بهبهانی شاعر معاصر فارسی زبان

خبر فوت این بانوی ارزشمند در حالی منتشر می شود که به تازگی پس از مدتها بیهوشی و حتی رفتن به کما، نزدیکان او مژده دادند که حالش بهبود یافته، چشمانش را باز نموده است.

پناهنده نیوز – در نخستین ساعات بامداد سه شنبه ۲۸مرداد ۱۳۹۳ خبر درگذشت “سیمین بهبهانی” از تهران می رسد. بانوی غزل فارسی از میان هموطنان حود در سن هشتاد و هفت سالگی پرکشید و رفت. او به خاطر سرودن غزل فارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمای غزل» معروف است.

علی بهبهانی، پسر ارشد سیمین بهبهانی در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) گفت: با همه تلاش پزشکان، متأسفانه ساعت یک بامداد مادرم درگذشت. او افزود: حال مادر دیروز عصر اندکی بهتر شده بود و ما فکر می‌کردیم او متوجه اتفاقات اطرافش هست اما متأسفانه مثل شعله شمع که بالا می‌گیرد و بعد خاموش می‌شود، ساعت یک بامداد از بیمارستان خبر دادند که او درگذشته است.

پسر ارشد سیمین بهبهانی در گفت‌وگو با ایسنا گفت: با همه تلاش پزشکان، متأسفانه ساعت یک بامداد مادرم درگذشت. وی گفت: در حال تصمیم‌گیری برای انتخاب محل آرامگاه مادر هستیم و در حال حاضر نیز پیکر او در سردخانه بیمارستان است.

زندگی نامه کوتاه سیمین

سیمین خلیلی معروف به «سیمین بهبهانی» زادهٔ ۲۸تیر ۱۳۰۶در تهران، فرزند عباس خلیلی و فخرعظما ارغون بود. پدرش عباس خلیلی به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌گفت و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده بود و در ضمن رمان‌های متعددی را هم به رشته تحریر درآورد که همگی به چاپ رسیدند.

مادر او فخر عظما ارغون فارسی و عربی و فقه و اصول را در مکتبخانه خصوصی خواند و با متون نظم و نثر آشنایی کامل داشت و زبان فرانسه را نیز زیر نظر یک مربی سوئیسی آموخت. او همچنین از زنان پیشرو و از شاعران موفق زمان خود بود و در انجمن نسوان وطن‌خواه عضویت داشت و مدتی هم سردبیر روزنامه آینده ایران بود. او همچنین به عنوان معلم زبان فرانسه در آموزش و پرورش خدمت می‌کرد.

سیمین بهبهانی ابتدا با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به نام خانوادگی همسر خود شناخته شد ولی پس از وی با منوچهر کوشیار ازدواج نمود. او سال‌ها در آموزش و پرورش با سمت دبیری کار کرد.

او در سال ۱۳۳۷ وارد دانشکده حقوق شد، حال آنكه در رشته ادبیات نیز قبول شده بود. در همان دوران دانشجویی بود که با منوچهر کوشیار آشنا شد و با او ازدواج کرد. سیمین بهبهانی سی سال-از سال ۱۳۳۰ تا سال ۱۳۶۰- تنها به تدریس اشتغال داشت و حتی شغلی مرتبط با رشتهٔ حقوق را قبول نکرد.

در ۱۳۴۸ به عضویت شورای شعر و موسیقی در آمد . سیمین بهبهانی ، هوشنگ ابتهاج ، نادر نادرپور ، یدالله رویایی ، بیژن جلالی و فریدون مشیری این شورا را اداره می‌کردند . در سال ۱۳۵۷ عضویت در کانون نویسندگان ایران را پذیرفت .

در ۱۳۷۸ سازمان جهانی حقوق بشر در برلین مدال کارل فون اوسی یتسکی را به سیمین بهبهانی اهدا کرد . در همین سال نیز جایزه لیلیان هیلمن / داشیل هامت را سازمان نظارت بر حقوق بشر (HRW) به وی اعطا کرد.

خبر فوت این بانوی ارزشمند در حالی منتشر می شود که به تازگی پس از مدتها بیهوشی و حتی رفتن به کما، نزدیکان او مژده دادند که حالش بهبود یافته، چشمانش را باز نموده و قرار است از بخش مراقبتهای ویژه خارج شود. وی از روز چهارشنبه ۱۵ مرداد، به دنبال وخامت حالش در بخش مراقبتهای ویژه یکی از بیمارستانهای تهران بستری شده بود و تا پایان عمرش یعنی ساعت یک بامداد سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ در همان جا باقی ماند.