مارکز ؛ پناهجوی قدیمی بعد از ده سال تنهائی در گذشت !
مارکز در اواسط دهه پنجاه میلادی پس از نوشتن مقاله ای در مخالفت با دولت کلمبیا به اروپا تبعید شد. او کمتر از ده سال با عنوان پناهنده سیاسی در اروپا زندگی کرد. سپس به مکزیک مهاجرت نمود و تا پایان عمر آنجا ماند.
پناهنده نیوز – در اولین ساعات بامداد پنج شنبه ۲۹ فروروردین ۱۳۹۲، خبر مرگ “گابریل گارسیا مارکز” نویسنده شهیر کلمبیائی ، برنده جایزه ادبی نوبل و خالق برخی از مهمترین داستانهای زبان اسپانیائی، توسط خبرگزاری ها منتشر شد.
مارکز ۸۷ ساله در سال ۱۹۲۷ در کلمبیا چشم به جهان گشود و مانند بیشتر روشنفکران آمریکای لاتین هم عصر خود از ابتدا دارای تمایلات سیاسی چپ گرایانه بود. اوکه شغل روزنامه نگاری را برگزیده بود، اولین کتابش را در ۲۳ سالگی منتشر کرد که از سوی منتقدان با واکنش مثبتی روبرو شد.
مارکز در اواسط دهه پنجاه میلادی پس از نوشتن مقاله ای در مخالفت با دولت کلمبیا به اروپا تبعید شد. او کمتر از ده سال را به عنوان پناهنده سیاسی در اروپا به سر برد. در ۱۹۵۸ طی سفری کوتاه به کلمبیا برگشت و با همسر تمام عمرش “مرسدس” ازدواج کرد.سپس در اوایل دهه شصت میلادی همراه وی به مکزیک مهاجرت نمود و تا پایان عمر در آنجا ماند.
در همان سالها ی اول زندگی در مکزیک بود که ایده نوشتن کتاب “صدسال تنهائی” به ذهنش رسید و در طول یک و نیم سال آن را نوشت و در سال ۱۹۶۷ برای نخستین بار آن را به زبان اسپانیائی چاپ کرد. او با نوشتن این کتاب که یکی از مهمترین آثار ادبی قرن بیستم میلادی و تاثیر گذارترین رمان زبان اسپانیائی به شمار می رود، شهرت جهانی یافت.
گابریل گارسیا مارکز در سال ۱۹۸۲ میلادی پس از این که کتاب معروف دیگر خود به نام “گزارش یک مرگ” را منتشر کرد، کاندیدای دریافت جایزه ادبی نوبل شد و همان سال این جایزه را به خاطر همه آثار ادبی ارزشمندش دریافت نمود.
علاقه و دوستی نزدیک او با “فیدل کاسترو” رهبر انقلاب مسلحانه کوبا از او در دنیای سیاست چهره ای جنجالی ساخته بود. بسیاری از روشنفکرانی که از انقلاب کوبا حمایت کرده بودند، بعدها منتقد خودکامگی های کاسترو شدند و به همین دلیل با مارکز درگیری کلامی شدیدی داشتند. آثار بعدی مارکز نظیرپائیز پدرسالارو یاژنرال در هزار توی خودبه خوبی تقویت انگیزه های سیاسی او در واکنش به تشدید خشونت در کشورش کلمبیا را نشان می دهند.
مارکز آخرین اثر خود را با نام “خاطرات روسپیان غمگین من” در سال ۲۰۰۴ منتشرکرد و از آنزمان تا به حال حدود ده سال از عمرش را در انزوا و تنهائی به سر برد. در این سالها او با مشکلات جسمی و بیماری دست به گریبان بود.
بی شک گابریل خوزه گارسیا مارکز را می توان تاثیر گذار ترین نویسنده و ادیب نیم قرن گذشته جهان محسوب کرد. او با نوشتن دهها رمان، مجموعه داستان و مطالب تحقیقی سهم عمده ای در پیشرفت ادبیات جهن در قرن بیستم داشت.
داستانهای معروف او همچون صد سال تنهائی، عشق سالهای وبا، گزارش یک مرگ، کسی به سرهنگ نامه نمی نویسد، ژنرال در هزارتوی خود و پائیز پدرسالار که در سبک ادبی “رئالیسم جادوئی” با استفاده از جریان سیال ذهن نوشته شدند به زبان فارسی هم ترجمه گردیند. این داستانها بر ادبیات چند دهه گذشته فارسی و نویسندگان ایرانی و افغان تاثیر غیر قابل انکاری باقی گذاشته اند.
