حذف تیم علی خامنه ای و ابراهیم رئیسی از جام جهانی و خوشحالی مردم ایران
در جام جهانی قطر بازیکنان تیم فوتبال ترجیح دادند تیم جمهوری اسلامی باشند و نه تیم ملی ایران، به همین دلیل با خشم مردم روبرو شدند، نامشان به زشتی برده شد و مردم در باختشان شادی کردند.
به گزارش پناهنده نیوز، روز سه شنبه ۸ آذرماه ۱۴۰۱ ایران شاهد یکی از صحنه های نادر در تاریخ خود بود. بعد از این که سوت پایان مسابقه ایران و آمریکا زده شد و آمریکا با نتیجه یک بر صفر جمهوری اسلامی را شکست داد و از جام جهانی حذف نمود، مردم معترض ایران نیمه شب در شهرهای مختلف ایران به خیابانها ریختند و برای باخت تیم فوتبال جمهوری اسلامی و حذف آن از مسابقات جام جهانی فوتبال ابراز شادمانی کردند. این برخورد مردم با تیم فوتبال در حالی انجام شد که تا چند ماه قبل مردم ایران آرزو داشتند که اینبار تیم ملیشان را در در دور دوم مسابقات جام جهانی ببینند و با توجه به جدول گروه بندی ایران چنین آرزوئی خیلی هم دور از انتظار نبود.
بعد از آغاز قیام سراسری مردم معترض ایران در پایان شهریور، انتظار مردم از ورزشکاران معروف و ملی حمایت از مردم بود. انتظاری که توسط چند شاه مهره ورزشهای ملی فوتبال و کشتی مانند علی کریمی، علی دائی، رسول خادم، یحیی گل محمدی، ووریا غفوری به خوبی برآورده شد. نامهای دیگری مانند علیرضا جهانبخش و سردار آزمون هم بودند که اگر چه نه با قاطعیت بلکه لرزان پشت مردم را گرفتند.
اما خرابکاری بزرگ را چند نام معروف دیگر همچون علیرضا بیرانوند و مهدی طارمی کردند که با وجود توانائیهای بسیار بالای فنی و علاقه مردم به خودشان، نتوانستند نمره قبولی بگیرند و به شدت مورد لعن و نفرین مردمی قرار گرفتند که تا چند ماه قبل تحسین کنندگان جدی آنها بودند.
علیرضا بیرانوند دروازه بانی که با گرفتن پنالتی رونالدوی افسانه ای در جام جهانی گذشته به یکی از محبوبترین چهره های ورزشی و قهرمانان ملی ایرانیان تبدیل شده بود، با تعظیم مقابل رئیسی و بیان سخنان تملق آمیز در دیدار با او ناگهان چنان از چشم مردم افتاد که علیرضا افتخاری در طی جنبش سبز سال هشتاد و هشت با بغل کردن احمدی نژاد. اکنون بیرانوند در نظر عموم ملت ایران تبدیل به یکی از نمادهای بزدلی و تسلیم در برابر حکومت برای حفظ منافع شخصی شده است و دیگر هرگز تعظیم ذلت بار او در مقابل نماد سرکوب مردم ایران را کسی از یاد نخواهد برد و پرونده اش نزد ملت ایران برای همیشه بسته شد.
مهدی طارمی که با زدن گلهای بسیار زیبا در باشگاههای ایران و اکنون در لیگ پرتغال و لیگ قهرمانان اروپا (چمپیون لیگ) بارها دل ایرانیان را شاد کرده بود و هواداران پرو پا قرصی هم داشت و میرفت که علی دائی جدیدی بشود نیز با گرفتن عکسهای خندان و خوشحال برای رفتن به جام جهانی و انتشار آنها در زمانی که مردم عزادار جوانان قهرمان خود بودند، تیری به قلب هموطنان خود شلیک کرد تا به جای این که علی دائی بشود تبدیل به علیرضا دبیر کشتی گیر و رضائی وزنه بردار بشود که برای منافع مالی شخصی خود تن به هر خفت و پاچه خواری رژیم میدهند.
البته طارمی هنوز فرصت دارد که با برگشتن به طرف مردم و انجام موضعگیری درست حالا که جام جهانی تمام شده است محبوبیت خود را در نزد هواداران فوتبال بازگرداند ولی گویا برای علیرضا بیرانوند دیگر چنین امیدی نیست و او ظاهرا راه علیرضا دبیر و رضائی را پیش گرفته و علاقه ای به حمایت مردمی ندارد و رانتهای حکومتی را ترجیح میدهد. تعظیم بیرانوند در مقابل رئیسی و حرفهای متملقانه او کار تیم فوتبال نماینده ایران در جام جهانی را حتی پیش از شروع مسابقات ساخت.
مقصر اصلی حکومت جمهوری اسلامی و حامیان اندک آن هستند که صحنه مبتذل شادی زورکی بعد از مسابقه با ولز را درست کردند تا مردم را بیشتر از تیم فوتبالی که به نمایندگی از آنها در جام جهانی حاضر شده بود کینه به دل بگیرند. حرفهای نسنجیده کارلوس کی روش هم درباره معترضان کار را بدتر کرد.
در نهایت تیم فوتبالی که در جام جهانی بازی کرد متاسفانه بدون یک حمایت ملی بود و به همین دلیل توان روحی برای مقابله در چنین صحنه قدرتمندی را نداشت و در نهایت حذف شد. در واقع ملت ایران از حذف آنها خوشحال نشد، بلکه خوشحالی کردند به این امید که به آنها درس انسانیت و قهرمانی بدهند تا آنها کاری کنند که دوباره تیم ملی ایران بشوند.
