پارلمان اروپا به وزیر خارجه جمهوری اسلامی کارت قرمز حقوق بشری داد

نمایندگان پارلمان اروپا مجازات مرگ، اعدام‌ علنی و تعقیب قضایی روزنامه‌نگاران در ایران را “غیر قابل قبول” خواندند.

به گزارش پناهنده نیوز، در پی حضور وزیر امورخارجه جمهوری اسلامی در پارلمان اروپا، تعدادی از نمایندگان پارلمان اروپا که در ساختمان این نهاد میزبان محمدجواد ظریف بودند، از او به علت نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی انتقاد کرده‌اند و خواستار پایان دادن به این وضعیت شده‌اند.

وبسایت رسمی پارلمان اروپا نوشت که نمایندگان این نهاد روز سه‌شنبه ۲۷ بهمن و خطاب به آقای ظریف، مجازات مرگ، اعدام‌های علنی و تعقیب قضایی روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان در ایران را “غیر قابل قبول” خواندند.

به نقل از فردا، سرکوب و نقض حقوق اقلیت‌های مذهبی مانند بهاییان و اقلیت‌های قومی و جنسی، از دیگر موارد اعتراض نمایندگان پارلمان اروپا به آقای ظریف بود.نمایندگان پارلمان اروپا به وزیر امور خارجه ایران متذکر شدند که این موارد می‌تواند بر “روابط آینده” با جمهوری اسلامی تاثیر منفی بگذارد.

سازمان‌های بین‌المللی، دولت‌ها، نهادها و شخصیت‌های متعددی، همواره به نقض گسترده حقوق بشر در ایران از جمله میزان بالای اعدامها، ردصلاحیت نامزدهای انتخابات، رعایت نکردن حقوق اقلیت های دینی و مذهبی و سانسور انتقاد کرده‌اند.

بر اساس این گزارش، محمدجواد ظریف در پاسخ به انتقادها تایید کرده که وضعیت حقوق بشر در ایران نیاز به بهبود دارد و آمادگی ایران را برای گفت‌وگو با اتحادیه اروپا بر سر این موضوع بر مبنای احترام متقابل اعلام کرده است.

خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بخش‌های بیشتری از سخنان آقای ظریف را منتشر کرده که در آن از جمله، به «نقض سیستماتیک حقوق بشر و تبعیض نژادی و مذهبی و قومی» در اروپا اعتراض شده است.

او همچنین خواستار توجه نمایندگان پارلمان اروپا به واقعیت‌های موجود ایران و از جمله حاکم بودن صندوق‌های رای در تعیین دولت‌ها شده است. به گفته آقای ظریف، در دهه‌های گذشته «هر دولتی انتخاباتی را برگزار کرده که نتیجه آن پیروزی رقیب آن دولت در انتخابات بوده است».

وزیر امور خارجه ایران در توضیح نظر خود گفته است: دولت خاتمی محصول انتخاباتی بود که رفسنجانی متولی برگزاری‌اش بود. احمدی‌نژاد محصول انتخاباتی بود که خاتمی آن را برگزار کرد و روحانی نتیجه انتخاباتی است که رقیب وی یعنی احمدی‌نژاد آن را برگزار کرد. آیا این خود نشانه جدی بودن دموکراسی نوپای ایران نیست؟