معنی توافق جدید اتحادیه اروپا درباره پناهندگی برای پناهجویان
توافق رهبران اتحادیه اروپا برای تغییر قوانین مربوط به مهاجران ناخواسته، باعث میشود تا پناهجو مجبور به پرداخت هزینه سنگین تری برای ورود و پذیرش خود در اروپا بشود.
پناهنده نیوز – با اعلام خبر توافق اعضای اتحادیه اروپا با تغییرات در سیاستهای پذیرش پناهندگان در اروپا، رهبران سیاسی اروپا با خیالی راحت تر از قبل به خانه های خود برگشتند تا خبر آنچه بر سر آن توافق کرده اند را به مردم، رای دهندگان و متحدان و منتقدان خود بفروشند و بهره های سیاسی خود را درو کنند. در حالی که صدراعظم آلمان حالا میتواند به ادامه اتحاد سیاسی خود با حزب هم پیمانش در مجلس آلمان امیدوار بماند، نخست وزیر ایتالیا هم به رای دهندگان دست راستیش مژده میدهد که دیگر ایتالیا در مورد سختگیری به پناهجویان تنها نیست! اما همه اینها در عمل چه معنی برای مهاجران و پناهجویان عازم اروپا دارد؟
به گفته دونالد توسک، رئیس شورای اروپا، سران اتحادیه اروپا روز جمعه ۸ تیر (۲۹ ژوئن ۲۰۱۸) با یکدیگر بر سر ایجاد تغییرات مهمی در قوانین پناهجویی این اتحادیه به توافق رسیدند.او در یک پیام توییتری گفت که “رهبران بیست و هشت کشور اتحادیه در مورد پذیرش پیشنهاد شورای اروپا برای حل مشکل مهاجرت به توافق دست یافته‌اند.” به گفته آقای توسک، این توافق براساس مصالحه و سازش به خصوص برای رفع ناخرسندی دولت راستگرای ایتالیا به دست آمده است.
اما همه اینها برای پناهجویان عازم اروپا و کسانی که خود را به اروپا رسانده اند تا پناهندگی بگیرند چه معنائی دارد؟
اول – مطابق این توافقهای جدید قرار است پناهجویانی که مشخصات‌شان در کشوری ثبت شده و سپس وارد کشوری دیگر میشوند و درخواست پناهندگی می‌دهند، به همان کشوری باز پس فرستاده شوند که در آنجا ثبت نام شده بودند. این موضوع از قبل در “پیمان دوبلین” در نظر گرفته شده بود. اما در پی هجوم پناهجویان به اروپا در سالهای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ میلادی آلمان به خاطر مسایل سیاسی با کشورهای شرقی اروپا، با استفاده از بندها و تبصره هایی مواد مربوط به برگرداندن پناهجویان به اولین کشور ورودی را مسکوت گذاشته بود و تصمیم گیری در این مورد را به اداره مهاجرت و دادگاههای آلمان سپرده بود.
مطابق پیمان دوبلین که برای اولین بار در سال ۱۹۹٧ میلادی بین سیزده عضو بازار مشترک اروپا منعقد شد، پناهجویان در اروپا میبایست در همان اولین کشور امنی که رسیدند اعلام پناهندگی در آن کشور نمایند و حق انتخابی جهت کشور را ندارند. دراصلاحیه های بعدی پیمان دوبلین بعد از تشکیل اتحادیه اروپا، مقرر شدکسی که در یک یا چند کشور اروپایی اثر انگشت داشته باشد در هر کشور که تقاضای پناهندگی کند به اولین کشوری که در آنجا اثر انگشت داشته باشد پس فرستاده میشود. حتی داشتن اثر انگشت مرزی چه هنگام داخل شدن به یک کشور و چه هنگام خروج شدن از یک کشور فقط افراد زیر سن قانونی شامل این قانون نمیباشند و تنها وقتی در کشورهای دیگری تقاضای پناهندگی داده باشند به آن کشور پس فرستاده میشوند.
دوم – مطابق توافق جدید، اتحادیه اروپا در پی ایجاد اردوگاه‌های پناهجویی در داخل و خارج مرزهای اروپاست. قرار است اردوگاه‌هایی در داخل و خارج اتحادیه اروپا برای پناهجویان جدید ایجاد شود.طبق توافق جدید، اتحادیه اروپا مراکزی را برای رسیدگی به درخواست پناهجویی و مهاجرت در کشورهای عضو ایجاد می‌کنند و هیچیک از کشورها مجاز نیست به مهاجران امکان عزیمت به کشور دیگر عضو را بدهد یا آنان را به اجبار به کشور دیگری بفرستد. هرگونه نقل و انتقال از این دست تنها به صورت داوطلبانه قابل اجراست.
معنی این توافق برای پناهجویان این است که بعد از تشکیل این مراکز پرونده آنها دیگر به صورت متمرکز توسط اتحادیه اروپا بررسی میشود و نه توسط کشورهای عضو. به این ترتیب مسئله اجرای سهمیه های پذیرش پناهجو برای همه کشورهای عضو اتحادیه قابلیت اجرائی بیشتری پیدا میکند و تراکم و ترافیک بر روی چند کشور خاص تا حدودی کمتر میشود. عیب کار این است که در این حالت وقتی پناهجویان به جایی وارد میشوند، مسئولان رسیدگی به پرونده در درجه اول می‌خواهند بدانند از کدام راه آمده‌اند به جای آنکه به دلایل پناهجویی‌شان نگاه کنند.
سوم – مطابق توافقهای اخیر، مرزهای خارجی اروپا با قوانین جدید به نام “تقویت نیروهای حفاظتی اروپا در مدیترانه و دریای سیاه” هر چه نظامی‌تر میشود. یعنی کشورهای عضو نظارت بر مرزهای خود با کشورهای غیر عضو را تقویت خواهند کرد و منابع مالی بیشتری برای تشویق ترکیه، مراکش و کشورهای شمال آفریقا جهت جلوگیری از حرکت مهاجران به سوی کشورهای عضو اتحادیه اختصاص خواهند یافت.
به طور خلاصه؛ توافق رهبران اروپا برای تغییر در قوانین مربوط به مهاجران ناخواسته باعث میشود تا از این پس پناهجویان مجبور به پرداخت هزینه های سنگین تری برای ورود و پذیرش خود در اروپا بشوند.
