ایمپلنتها، میکرو چیپهای قدرتمند برای کنترل انسانها و شکنجه از راه دور
یک پناهجوی ایرانی ساکن هلند می گوید به کمک این ابزارکها تحت حمله قرار می گیرد و کنترل از راه دور می شود.
پناهنده نیوز – شایعات فراوانی در سالهای اخیر همواره از جانب افراد و نهادهای مختلف در سراسر دنیا نقل شده که مدعی استفاده “میکرو چیپهای کاشته شده” در بدن برای کنترل از راه دور سوژه توسط حکومتها و دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی آنها بودند. در چند سال گذشته ارائه برخی شواهد از سوی مدعیان، این موضوع را از یک داستان سازی ساده دوران جنگ سرد تبدیل به یک موضوع جدی نمود که دستمایه تحقیقات جالبی در این زمینه شد. امروزه دیگر کسی در مورد استفاده از این ایمپلنتهای ریز برای کنترل زندانیان خطرناک در زندانهای بزرگ تریدی ندارد. همچنین از این ابزارکهای سیبرنتیک برای کنترل رفتار و آمد و شد گونه های کمیاب حیواناتی که نسل آنها در خطر انقراض قرار دارند به طور علنی استفاده می شود.
اما در یکی از تازه ترین اظهارات در مورد ایمپلنتهای سایبرنتیک، یک پناهجوی ایرانی ساکن هلند به نام “شاهین میر محمد حسینی” میگوید که از طریق میکروچیپ ایمپلنتهای کار گذاشته در سر و مغزش تحت سوءقصد؛ شکنجه و کنترل الکترونیک با ارسال امواج از راه دور توسط نیروهای وزارت اطلاعات ایران قرار دارد.
او که بیان می دارد فارغ التحصیل رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه آزاد تهران است و فوق لیسانس در رشته مهندسی خودرو را از دانشگاهی در سوئد دریافت کرده، اصرار دارد که حتی یک بار به کمک همین میکروچیپهائی که وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در ناحیه سر و معز او کارگذاشته، دچار حمله قلبی شده، تا آستانه مرگ پیش رفته است.
این مهندس ایرانی می گوید که در یک شرکت تکنولوژی ارتباطات در اتریش تستی برایش انجام شده که نشان میداد از او سیگنالهای غیر طبیعی منتشر و ساطع میشود و این بخوبی وجود میکروچیپ ایمپلنتها یا فرستنده-گیرنده های بسیار ریز را در بدنش اثبات می نماید.
شاید به خاطر همین ادعاها بود که شاهین میر محمد حسینی مقاله جالبی با عنوان “میکروچیپ ایمپلنت ها؛ کنترل ذهن و سایبرنتیک” را ترجمه کرده است. اصل این مقاله توسط رونی-لینا لوکانن-کیلد؛ پزشک و افسر ارشد پزشکی پیشین نوشته شده بود و برای نخستین بار در سی و ششمین سال انتشار ژورنال فنلاندی زبان اسپکولا (۱۹۹۹) منتشر شد. در زیر خلاصه ای از این مقاله مفصل و جالب را میتوانید مطالعه کنید.
میکروچیپ ایمپلنت ها؛ کنترل ذهن و سایبرنتیک
اولین ایمپلنت های مغزی در سال ۱۹۷۴ میلادی در ایالت اوهایو در آمریکا و همچنین در استکهلم پایتخت سوئد از طریق جراحی کار گذاشته شدند .الکترودهای مغزی در جمجمه کودکان بدون اطلاع والدینشان در سال ۱۹۴۶ میلادی کار گذاشته شدند .در دهه های پنجاه و شصت میلادی ایمپلنت های الکتریکی داخل مغز حیوانات و انسانها کار گذاشته می شدند بویژه در آمریکا؛ در طول تحقیق درباره اصلاح رفتار و عملکرد مغز و بدن. روشهای کنترل ذهن در تلاشهایی برای تغییر رفتار و طرز تلقی (ذهنیت) انسان استفاده شد. تحت تاثیر قرار دادن و تغییر دادن عملکرد مغز یک هدف مهم نیروهای نظامی و سرویس های اطلاعاتی شد.
چهل وپنج سال پیش ایمپلنتهای مغزی در عکسهای رادیوگرافی (ایکس- ری) به اندازه یک سانتیمتر ظاهر شدند. ایمپلنت های بعدی به اندازهء یک دانه برنج کوچک شدند. آنها از جنس سیلیس بودند و بعدتر هم از جنس گالیوم ارسناید. امروزه ایمپلنتها به اندازه کافی کوچک هستند که داخل گردن یا پشت (کمر) فرو کرده شوند؛ و همچنین داخل و یا مرتبط شده با یک شریان در قسمت های مختلف بدن در طول عمل های جراحی با رضایت و یا بدون رضایت فرد کار گذاشته شوند. در حال حاضر شناسایی و حذف و برداشتن ایمپلنت تقریبا” غیرممکن است.
در سوئد نخست وزیر وقت اولاف پالمه در سال ۱۹۷۳ برای ایمپلنت کردن زندانی ها اجازه داد و مدیر پیشین بازرسی دیتا (داده ها) ژنرال یان فریز فاش کرد که بیماران تحت پرستاری در منزل؛ در اواسط دهه هشتاد میلادی ایمپلنت شدند.
انسانهای ایمپلنت شده می توانند در هر جایی مورد تعقیب واقع شوند. عملکرد مغزشان می تواند از راه دور بوسیله سوپرکامپیوتر مانیتور شود (مورد مشاهده و بررسی قرار گیرد) و حتی از طریق تغییر فرکانس ها تغییر داده شود. موشهای آزمایشگاهی در این آزمایشات مخفی تشکیل شده اند از زندانی ها؛ سربازها؛ بیماران ذهنی؛ بچه های معلول؛ مردم نابینا و ناشنوا؛ همجنس بازان؛ زنان مجرد؛ سالمندان؛ بچه های مدرسه ای و هر گروه از مردم که بوسیله الیتِ آزمایش کننده “در حاشیه” در نظر گرفته شده اند.
امروزه میکروچیپ ها بوسیله امواج رادیویی فرکانس پایین که آنها را مورد هدف قرار می دهند عمل می کنند. با کمک ماهواره ها؛ شخص ایمپلنت شده می تواند هر جایی در دنیا مورد ردیابی قرار بگیرد. طبق گفته دکتر کارل ساندرز کسی که ارتباط زیستی بین هوش مصنوعی و انسان (آی.ام.آی که به داخل بدن انسان تزریق میشود) را اختراع کرد؛ چنین تکنیکی بر روی برخی افراد در طی جنگ عراق آزمایش شده بود. با کمک آن سوپرکامپیوترهای بیست میلیارد بیت بر ثانیه در آژانس امنیت ملی آمریکا (ان.اس.ای) اکنون میتوانست هر چه سربازان در میدان نبرد تجربه می کنند را با یک سیستم مانیتور از راه دور ببیند و بشنود. (پیشتر در طول جنگ ویتنام نیز به سربازان رمبو چیپ تزریق میشد که برای افزایش جریان آدرنالین به داخل جریان خون طراحی شده بود)
هنگامی که یک میکروچیپ۵ میکرو میلی متری (قطر یک تار مو ۵۰ میکرومتر است) داخل عصب بینایی قرار داده شود؛ آن میکروچیپ ایمپالسهای عصبی را که شامل تجربه ها؛ بوها؛ دیده ها (آنچه فرد میبیند) و صدای شخص میباشد را از مغز به بیرون ارسال میکند. این ایمپالسهای عصبی می تواند به مغز شخص از طریق میکروچیپ پس فرستاده شود تا دوباره توسط شخص تجربه شوند. با استفاده از یک سیستم مانیتور از راه دور؛ یک اپراتور کامپیوتر مستقر بر روی زمین می تواند پیامهای الکترومگنتیک (تبدیل شده به کد بصورت سیگنال) را به سیستم عصبی ارسال کند که بر روی عملکرد فرد مورد هدف تاثیر بگذارد. با سیستم مانیتور از راه دور اشخاص سالم می توانند القا شوند تا توهم ببینند و صداها را در سرشان بشنوند.
هر فکر؛ عکس العمل؛ هر چه شنیده میشود و آنچه مشاهده میشود هر کدام یک پتانسیل عصبی معین ایجاد می کند؛ در مغز و میدانهای الکترومگنتیک آن اثر میگذارد که اکنون میتواند به افکار؛ تصاویر؛ و صداها رمزگشایی شود. بنابراین تحریک الکترومگنتیک میتواند امواج مغزی شخص را تغییر دهد و بر روی فعالیت عضلانی با ایجاد کردن انقباض و گرفتگی عضله تاثیر بگذارد که بصورت شکنجه تجربه شده است.
سیستم کنترل و نظارت الکترونیک آژانس امنیت ملی آمریکا (ان.اس.ای) می تواند بطور همزمان میلیونها نفر را تعقیب نموده و کنترل کند. هر کدام از ما یک فرکانس رزنانس بیوالکتریکی منحصر به فرد در مغزمان داریم؛ درست همانطور که ما اثر انگشتان منحصر به فرد داریم. با فرکانس الکترومگنتیک (ایی.ام.اف) تحریک مغزی کاملا” به کد تبدیل شده؛ سیگنالهای الکترومگنتیک به ارتعاش در آورنده می توانند به مغز ارسال شوند؛ تا صدا و تصاویر مورد نظر توسط شخص مورد هدف تجربه شود . این یک نوع از جنگ الکترونیک است. فضا نوردان آمریکایی قبل از اینکه به فضا فرستاده شوند ایمپلنت شدند بنابراین افکارشان می توانست تعقیب شود و همه احساساتشان میتوانست بطور ۲۴ ساعته ثبت شود.
واشنگتن پست در سال ۱۹۹۵ میلادی گزارش کرد که پرنس ویلیام ولیعهد بریتانیا در سن ۱۲ سالگی ایمپلنت شده بود. بنابراین؛ اگر او هر زمان مورد آدم ربایی قرار می گرفت، یک موج رادیویی با یک فرکانس ویژه می توانست میکروچیپ او را مورد هدف قرار دهد. سیگنال چیپ می توانست از طریق یک ماهواره به صفحه کامپیوترمراکز پلیس مسیریابی شود. جایی که حرکات او می توانست دنبال شود. او در حقیقت می توانست در هر جایی در دنیا مکان یابی شود.
رسانه های عمده گزارش نکرده اند که حریم خلوت شخصی یک فرد ایمپلنت شده برای باقیماندهء عمرش ناپدید شده و از بین میرود. او میتواند از راههای بسیاری مورد دستکاری واقع شود. با استفاده فرکانسهای مختلف؛ فرد کنترل کنندهء مخفی این تجهیزات می تواند زندگی عاطفی شخص را تغییر دهد. او میتواند به عصبی و پرخاشگر و یا به بی حال و بی انرژی تبدیل شود. توانایی جنسی میتواند بطور مصنوعی تحت تاثیر قرار بگیرد. سیگنالهای فکر و فکر کردن نیمه هوشیار میتواند خوانده شود؛ رویاها می توانند مورد تاثیر قرار گرفته و حتی تلقین شوند؛ همه اینها بدون آگاهی یا رضایت شخص ایمپلنت شده.
تکنیک های کنترل ذهن می توانند برای مقاصد سیاسی مورد استفاده قرار بگیرند. هدف کنترل کنندگان ذهن امروزه این است که به اشخاص یا گروههای مورد هدف قرار گرفته تلقین کنند تا علیه اعتقادات خودشان و بهترین علایق و منافعشان عمل کنند. افراد آدم ماشینی شده حتی می توانند برنامه ریزی شوند تا قتل انجام دهند و بعد از انجام جنایت هیچ چیز به یاد نیاورند. مثال های ترس برانگیز این پدیده می تواند در آمریکا یافت شود.
از سال ۱۹۸۰ میلادی؛ تحریک الکترونیک مغز (ایی.اس.بی) برای کنترل مردمِ هدف گرفته شده؛ بدون آگاهی یا رضایت آنها مورد استفاده قرار گرفته است. همه موافقت نامه های بین المللی حقوق بشر دستکاری بدون موافقت انسانها را حتی در زندانها ممنوع می کند؛ چه برسد به جمعیت های غیر نظامی.
علاوه بر کنترل الکترونیکی ذهن؛ روشهای شیمیایی همچنین توسعه داده شده اند. داروهای تغییر دهنده ذهن و گازهای گوناگون استنشاقی که بطور منفی عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می دهند؛ می توانند به داخل کانالهای هوا یا لوله های آب تزریق شوند. باکتری و ویروسها همچنین در همین راه در چندین کشور آزمایش شده اند.
وقتی عملکردهای مغز به سوپرکامپیوترها بوسیله ایمپلنت های رادیویی و میکروچیپ ها متصل شوند؛ دیگر برای اعتراض خیلی دیر خواهد بود. این تهدید فقط می تواند با آموزش دادن عموم با استفاده از ادبیات در دسترس در مورد بیو تله متری (علم یا پروسه جمع آوری اطلاعات درباره موجودات زنده که بسیار دور هستند و ارسال اطلاعات به جایی دیگر بصورت الکترونیک) و اطلاعات مبادله شده در کنگره های بین المللی مغلوب شود.
یک دلیل که این تکنولوژی یک راز مملکتی باقی مانده است پرستیژ گسترده کاتالوگ تشخیص آماری روانپزشکی است که بوسیله انجمن روانپزشکی آمریکا (ای.پی.ای) تولید شده و به ۱۸ زبان چاپ شده است. روانپزشکانی که برای سرویسهای اطلاعاتی آمریکا کار می کنند بدون شک در نوشتن و اصلاح این کاتالوگ حضور داشته اند. این انجیل روانپزشکی بر روی توسعه سری تکنولوژی های کنترل ذهن با بر چسب زدن به بعضی از اثرات آنها به عنوان نشانه های بیماری روانی ” پارانوئید شیزوفرنی” سرپوش گذاشته است.بنابراین قربانیان آزمایشات کنترل ذهن بطور معمول به سبک کورکورانه توسط دکترهایی که کاتالوگ تشخیص آماری نشانه های بیمارهای روانپزشکی را در مدرسه پزشکی آموخته اند به عنوان بیمار ذهنی تشخیص داده می شوند.
