احتمال قبول شدن درخواست پناهندگی مردم کشورهای مختلف در آلمان

گروه کشورهایی که دارای میزان قبولی متوسط هستند بزرگ است و وجوه مشترکی میان این کشورها وجود دارد.

پناهنده نیوز – امروز بر کسی پوشیده نیست که کشور آلمان برای پناهجویان از مناطق بالکان، آسیای میانه، خاورمیانه و آفریقا، مهمترین مقصد و هدف نهائی به حساب می آید. حالا که راه استرالیا تقریبا برای پناهجویان ایرانی و افغان بسته شده است، آلمان روز به روز برای پناهجویان و مهاجرین غیر قانونی این دو ملیت نیز اهمیت بیشتری پیدا میکند. اما شانس همه این ملیتها برای قبول شدن به عنوان پناهنده در کشور آلمان یکسان نیست.

صدای آلمان به بررسی این مسئله پرداخته است و طی یک گزارش با تقسیم کردن پناهجویان به سه گروه اصلی؛ دارای شانس بالا – دارای شانس متوسط – دارای شانس پائین، اعلام کرده که مردمان هر ملیت در کدام گروه جای می گیرند و چقدر شانس دریافت قبولی برای هر کدام وجود دارد. البته در این گزارش از ایران نامی برده نشده است. شاید این نام نبردن از ایران به خاطر تعداد کمتر متقاضیان ایرانی دریافت پناهندگی از آلمان نسبت به چند ملیت دیگر نظیر سوری، عراقی و افغان می باشد.

به نقل از صدای آلمان، شانس پذیرش درخواست پناهندگی هر پناهجو در آلمان بیش از هر چیز بستگی به این دارد که او از کدام کشور آمده باشد. مطابق این معیار، کشورهایی که پناهجویان از آن می‌آیند، به سه گروه بزرگ تقسیم می‌شوند.

کشورهای دارای شانس بالا

هر پناهجویی که از سوریه به آلمان آمده باشد به احتمال زیاد حق پناهندگی دریافت می‌کند. اداره فدرال برای امور مهاجران و پناهجویان مفهوم “سهمیه حفاظت” را در این رابطه به کار می‌برد.

“سهمیه حفاظت” یا همان “میزان قبولی” آن تعداد از اشخاص از کشوری معین هستند که یا به عنوان پناهنده پذیرفته یا به دلایلی دست کم “تحمل” می‌شوند.

در مورد پناهجویان سوری سهمیه حفاظت تقریبا ۱۰۰ درصد است. بدین ترتیب سوریه با فاصله‌ای زیاد نسبت به کشورهای دیگر در صدر آمار قرار دارد.

کسی که به‌عنوان به اصطلاح “پناهجوی سهمیه‌ای” به طور مستقیم از اردوگاه‌هایی چون اردوگاه‌های لبنان به آلمان فرار کرده لازم نیست برای رسیدگی به پرونده پناهجویی‌اش انتظار بکشد، بلکه بلافاصله به دلایل انسان‌دوستانه اجازه اقامت دریافت می‌کند؛ اما این اجازه اقامت در ابتدا به لحاظ زمانی محدود است.

کسانی که از عراق می‌آیند نیز شانس خوبی برای دریافت حق پناهندگی دارند زیرا در عراق نیز مانند سوریه جنگ داخلی در جریان است. میزان قبولی عراقی‌ها ۹۰ درصد است.

همچنین شهروندان اریتره شانس خوبی برای دریافت پناهندگی دارند چون دولت اریتره سرکوبگرترین کشور جهان محسوب می‌شود. میزان قبولی پناهجویان اریتره‌ای ۸۰ درصد است.

سوری‌ها، اریتره‌ای‌ها و همچنین مسیحیان، منداییان و ایزدی‌های اهل عراق به طور معمول برای ارائه دلایل فرار از کشورشان نیازی به شرکت در مصاحبه شخصی با مسئولان آلمانی ندارند، بلکه می‌توانند این کار را به طور کتبی انجام دهند تا رسیدگی به درخواست پناهندگی‌شان با سرعت بیشتری انجام گیرد.

اشخاصی از این قاعده مستثنی هستند که طبق تشخیص اداره فدرال برای امور مهاجران و پناهجویان “تردید مستدل” درباره هویت‌شان وجود داشته باشد یا کشوری دیگر مسئول رسیدگی به درخواست پناهندگی‌شان باشد یا خصلت پناهجویی در مورد آن‌ها قابل اثبات نباشد.

کشورهای دارای شانس متوسط

گروه کشورهایی که دارای میزان قبولی متوسط هستند بزرگ است و “متوسط” هم امری نسبی است. با وجود این، وجوه مشترکی میان این کشورها وجود دارد.

در مورد این کشورها درخواست پناهندگی باید به طور انفرادی ارائه شود. بنابراین کافی نیست که پناهجو از یکی از این کشورها آمده باشد تا درخواست پناهندگی‌اش پذیرفته شود،​ حتی اگر کشوری که پناهجو از آن آمده به لحاظ سیاسی پرمسئله و بی‌ثبات محسوب شود.

افغانستان در صدر این گروه است. میزان قبولی شهروندان افغانستان حدود ۴۰ درصد است. پس از آن پاکستانی‌ها (با حدود ۱۲ درصد) و نیجریه‌ای‌ها (با حدود ۶ درصد) قرار دارند.

می‌توان از بسیاری دیگر از کشورهای این گروه نیز نام برد. اما چون تعداد پناهجویان این کشورها نسبتا کم است در بسیاری از آمارها از آن‌ها جداگانه اسمی برده نمی‌شود.

کشورهای دارای شانس پایین

کسی که از یکی از کشورهای غرب بالکان به آلمان آمده باشد تقریبا شانسی برای پذیرش به عنوان پناهنده ندارد. با وجود این، پناهجویانی که از این کشورها می‌آیند بزرگترین گروه متقاضیان پناهندگی را تشکیل می‌دهند. آلبانی، بوسنی -هرزگوین، کوزوو، مقدونیه و مونته‌نگرو جزو این گروه از کشورها هستند.

آلمان تا کنون کشورهای صربستان، مقدونیه و بوسنی را به عنوان “کشورهای امن” شناخته است. براساس قانون پناهندگی، این احتمال داده می‌شود که در این کشورها به دلیل مناسبات سیاسی‌شان نه پیگرد سیاسی و نه رفتار و مجازات غیرانسانی و تحقیرکننده وجود داشته باشد.

به‌‌ویژه دو حزب دمکرات مسیحی و سوسیال مسیحی آلمان مایل هستند که کوزوو، آلبانی و مونته‌نگرو نیز به عنوان کشورهای امن شناخته شوند. اما از جمله حزب سبزها معتقد است که به دلیل پیگرد قوم روما در این کشورها، نمی‌توان آن‌ها را “امن” دانست.

در این رابطه هر کشور عضو اتحادیه اروپا لیست خود را دارد. اما کمیسیون اروپا می‌خواهد به کشورهای عضو این اتحادیه یک لیست واحد از “کشورهای امن” پیشنهاد کند. در این لیست همه کشورهایی قرار خواهند گرفت که چشم‌انداز عضویت در اتحادیه اروپا را دارند.​ در کنار شش کشور حوزه بالکان غربی، ترکیه نیز جزو این لیست خواهد بود.

ژان کلود یونکر، رئیس کمیسیون اروپا، تاکید کرده است که نبایست حق پناهندگی را به طور مطلق از شهروندان این کشورها گرفت.

در مورد آلمان این گونه است که اگر کسی از این کشورها بتواند ثابت کند که با وجود همه تردیدها تحت تعقیب است، می‌تواند حق پناهندگی دریافت کند. اما به طور عمومی می‌توان گفت که شانس شهروندان این کشورها بسیار کم و احتمال بازگرداندنشان زیاد است.

دو کشور آفریقایی سنگال و غنا نیز از نظر مقامات آلمان کشورهای امن به شمار می‌روند. اتحادیه اروپا در حال بررسی است تا برخی کشورهای آفریقایی را نیز در لیست کشورهای امن وارد کند.