آشتی ملی – مزایا، موانع و را ههای رسیدن به یک وفاق ملی سرنوشت ساز
امروز برای تحقق آرمانهای ترقی خواهانه ایرانی همه نیروهای ملی در داخل کشور باید دل خود را با دلسوزان مقیم خارج یکی کنند.
به قلم: افسر خلبان بهزاد معصومی
این روزها در محافل سیاسی و اجتماعی ایرانیان خارج از کشور، توسط برخی فعالان عرصه سیاست موضوعی به نام “آشتی ملی” مطرح می شود و مورد نقد و بحث قرار می گیرد. شاید برای عده زیادی از خوانندگان این مطلب سوال پیش بیاید که لزوم طرح چنین گزینه ای در شرایط حاضر چیست وآیا باید آن را جدی گرفت؟ برای یافتن پاسخ دقیق این پرسش ابتدا باید به چند نکته اشاره کرد.
هزاران سال از عمرسرزمین اجدادی ما ایران سپری شده است و اکنون قرنها از دوران هجوم و کشتارتوسط اعراب در این کشورمی گذرد. از تاریخ ایران زمین در این چهارده قرن اخیر و حتی قبل از ان می بایست درسهایی گرفت. در کنار آن بررسی تاریخ انقلابها در دنیا می تواند به ما آگاهی لازم برای طرح یک برنامه دقیق جهت بهبود شرایط فعلی کشور و برون رفت از این بن بست سیاسی و اقتصادی ارائه دهد.
در این سرزمین گاهی با هجوم بیگانگان، تار و پود ما به نابودی و نیستی کشیده شد. این حوادث حتّی در فرهنگ غنی ایران نیز منشاء تغییراتی شگرف گردیدند. ولی هرگز نتوانستند ما را نابود و از صفحه روزگار محو کنند. اما انچه که مهم تر بود و همیشه حتی بیشتر از هر حمله خارجی ما را زمین گیرنمود و به باتلاق کشاند، خائنین به وطن و مستبدان داخلی بودند.
واقعیت این است که ما کمتر به دنبال ریشه بحرانها در جامعه خود رفته ایم و همیشه با متهم کردن غیر، در مورد شکستها و نا کامیها، تقصیر را به گردن دیگری انداخته ایم. یا برعکس برای حل مشکلات و مسائلی که دامن گیرمان شده امید به دست کمکی از بیرون مرزها داشتیم.
به یقین برای تحقق آرمانهای بزرگ و اصلاح کشورمان چشم کمک از بیگانگان داشتن خطایی بزرگ محسوب می شود. راه درست این است که ایرانی ها برای تغییر و اصلاح ابتدا باید از قهر و عناد با یکدیگر دست بردارند و آشتی ملی در تحقق این امر نقش مهمی به عهده دارد. چشم کمک به غیر از مردم ایران کاری بیهوده می باشد و مردان پیشاهنگ و آگاه و انسانهای شجاع و دانا، راه پیشرفت و ترقی را با سرمایه های داخلی میهن خویش باز می کنند، نه با کمک و یاری نیروهای اجنبی.
بد نیست حالا که صحبت از تاریخ هزاران ساله کردیم، اشاره ای به نادر شاه افشار کنیم. در جائی از تاریخ می خوانیم: فرمانروای روسیه برای نادر پیام فرستاد و طی آن به او اعلام کرد در صورتی که پادشاه ایران بخواهد روسیه می تواند برای فتح هند کمک بسیاری به ایران بنماید. البته منوط بر اینکه ایرانی ها به او کمک کنند تا روسیه خاور اروپا را متصرف شود. این در حالی بود که ارتش ایران زمین در ان زمان از ارتشهای قدرتمند جهان بود.
در جواب نادر پادشاه ایران چنین گفت: ما برای کشور گشائی به هند نخواهیم رفت،انچه ما می خواهیم محاکمه هشتصد خونخواریست که بیست سال به ایران ستم کرده اند و ما ایرانیان نیاز به خانه و کاشانه مردم دیگر کشورها نداریم.پاسخ نادر شاه افشار گویای این حقیقت است که او برای تحقق ارمانهای کشورش چشم کمک از جایی جز مردم ایران را نداشت. این درسی زیباست از پادشاهی بزرگ.
منافع آشتی ملی
امروز نیز برای تحقق آرمانهای ترقی خواهانه ایرانی، همه نیروهای ملی در داخل کشور باید دل خود را با دلسوزان مقیم خارج یکی کنند. واضح است که نیروهای مستقل ایرانی در خارج ایران، آنها که حرف از مردم ایران میزنند و سودای زندگی فرزندانشان در ایرانی آباد و آزاد را دارند، برای بازگشت به ایران تنها باید به مردم و هموطنان خود تکیه کنند. این همان رویه مردان و پادشاهان دلیر گذشته می باشد.
برای تحقق این همدلی، ابتدا نیاز به آشتی ملی وجود دارد. حقیقت این است که در حال حاضر بدون آشتی و ایجاد پیوندهای مستحکم در بین تمامی نیروهای کشور در داخل و خارج، هیچ راه دیگری برای دستیابی به آرمانهائی همچون آزادی و استقلال و حفظ یکپارچگی کشور وجود ندارد.
این آشتی ملی برای مردم ایران نتیجه اش برون رفت از بحران اقتصادی و دور شدن از لبه پرتگاه سقوط مالی کشور می باشد. خروج از بحران اقتصادی مقدمه ای برای شروع توسعه با کمک منابع عظیم انسانی و طبیعی موجود در ایران خواهد بود و معنای این توسعه اقتصادی رشد طبقه متوسط در کشورمان می باشد.
در زمانی ما می توانیم به دموکراسی و ازادی برسیم که طبقه متوسط ما نظیر نظامیان، معلمین و کارگران از نظر بنیه اقتصادی رشد کنند. قدرت خرید و دارائی این افراد در چند سال گذشته یک سوّم تقلیل یافته است. به دلیل تحریمهای سنگین اقتصادی قیمت دلار از ۱۲۰۰ تومان به ۳۰۰۰ و یورو به ۴۲۰۰ در این سالها افزایش یافت و ارزش پولی ما به شدّت سقوط کرد.
در این رفتن به لبه پرتگاه اقتصادی مسلمأ بیشتر فشار بر روی قشر متوسّط می باشد.شکسته شدن تحریمها می تواند قیمتهای سر سام اور اجناس و کالاهای مصرفی مردم را تا حدود بسیار زیادی پائین بیاورد و قدرت خرید قشر متوسط را افزایش دهد وتا حدودی رفاه و امنیت برایشان فراهم نماید.
تقریبا اکثر خبرگان جامعه بر این باور هستند که تحقق جامعه مدنی و رشد مردمسالاری و آزادی در ایران بدون رشد طبقه متوسط اقتصادی در کشور میسر نیست. تجربه سایر ممالک دنیا به خصوص آنها که مسیر ترقی را پیموده اند نیز حاکی از درستی این نطرمی باشد. بازسازی اقتصادی و رشد طبقه متوسط آن مواد اولیه ای است که می تواند شالوده محکمی برای ساختمان رفیع آزادی و مردم سالاری در سرزمین آبا و اجدادی ما باشد.
موانع آشتی ملی
متاسفانه شمشیر بلند و اهریمنی خائنین عاقبت پشت فرمانروای بزرگ تاریخ ایران را شکافت و شیر مرد کشورمان نادر شاه افشار را به زانو انداخت. می گویند نادر شاه با دست خون الود خویش مشتی خاک به دست گرفت و گفت: «خاک ایران نادرها دارد». امروز ایران زمین برای تحقق آرمانهای توسعه خود نیاز به نادرها دارد. نادرهائی که هدفشان خدمت به مردم باشد.
وقتی صحبت از آشتی ملی به میان می آید به هیچ وجه منظور آشتی بین مردم و حکومت نیست. بلکه آشتی و بازسازی روابط از هم گسیخته و فراموش شده بین همه نیروهای دلسوز و ترقی خواه ایرانی چه در داخل حکومت و چه در خارج حکومت می باشد که بدون در نظر گرفتن منافع شخصی و عقیدتی و مسلکی و حزبی خود، قلبشان برای بهروزی ایران می تپد.
امّا سوال اینجاست که ایا بدون ارتشی همچون ارتش نادری می توان به این قبیله بی قانون سر و سامانی داد یا نه؟ آیا ممکن خواهد بود از این جاده ای بگذریم که یک سری افراد سود جو و فرصت طلب و قاتل به اسم دین و مذهب و خدا، یک دیوار بتنی بزرگ و به ظاهر غیر قابل نفوذ در آن ساخته اند یا نه؟
با روشنگری و تاباندن نور حقیقت بر واقعیتها، گره های کور و موانع موجود بر سر راه آشتی ملی باز خواهد شد. باز شدن این گره های کور می تواند راه رسیدن به اشتی ملی را برای مردم و کشور هموارتر نماید.
بعد از این که با مرگ آیت الله خمینی ایران از مرحله انقلاب عبور نمود، در ۲۵ ساله گذشته یک نفر با عنوان ولی فقیه همه امور کشور از سیاسی و نظامی تا قضائی و قانون گذاری و حتی دینی و اجتماعی را در دست گرفته که در برابر کسی پاسخگو نیست. حاصل این سلطه شخصی این می باشد که روز به روز وضع ملک و ملّت بد تر شده، تغییرات ظاهری دولت ها و دولتمردان هم هیچ دردی را دوا نکرده است.
اما حداقل در حد کلام، پروسه اشتی ملّی توسّط دولت فعلی بر آمده از انتخابات سال گذشته مورد استقبال قرار گرفته است. این نه به خواست خود آنهاست. بلکه موضعگیری مردم در مورد وقایع چند سال گذشته این بخش از حاکمیت را وا داشته تا این واقعیت را قبول کنند که چاره ای جز این وجود ندارد.
رئیس جمهور جدید جمهوری اسلامی از این می گوید که می خواهد درها را بگشاید. به روی نخبه ها و کارشناسان اقتصادی و کسانی که از نظر نفوذ و کارائی و از لحاظ بنیه اقتصادی در سطحی بسیار قوی در خارج کشور می باشند. کسانی که می توانند با بازگشت به کشور گامهای موثری در پیشرفت اقتصادی مملکت و مردم داشته باشند.
به وضوح در مقابل این خواست ملی گروهها و دسته جات قوی ایستادگی می کنند. آنان کسانی هستند که با سوء استفاده از وضع آشفته موجود سیاسی و اقتصادی بهره های کلانی می برند و نمی خواهند موقعیت نا حق خود را از کف بدهند. آگاه کردن مردم و روشنگری نیروهای اجتماعی و مدنی موقعیت آنها را تضعیف خواهد کرد.
روش رسیدن به آشتی ملی
راه رسیدن به آشتی ملی مبارزه بدون خشونت است. تجربه انقلابهائی که راه مبارزه بدون خشونت را انتخاب کردند حاکی از این است که آنها اینده بهتری داشتند. ضمن این که از خون و خون ریزی جلوگیری کردند، پایه های محکم تری برای پیشرفت خود بنا نهادند. به عنوان مثال می توان از مهاتما گاندی نام برد یا مارتین لوتر کینگ و یا نلسون ماندلّا که در نهایت آزادی را برای مردمشان به ارمغان اوردند و اکنون جوامع تحت رهبری آنها در مسیر پیشرفت محکم تر گام بر می دارند.
در قرن گذشته، انقلابهای اسپارتاکوسی هم هرچند در ابتدا تغییراتی ایجاد کرده اند اما چون با کشتار و خشونت همراه بودند، در نهایت نتوانستند با گامهای مطمئن جوامع خود را در شاه راه ترقی بیندازند.
مهاتما گاندی گفته است: «برای کسی که اندیشه عدم خشونت را در خود پرورده است تمام عالم یک خانواده است.نه ترسی به دل دارد و نه کسی از او می ترسد.»
اکنون امید واریم نسل جوان ما با توجه به جمله بالا، خواسته های اصلی مردم را، بار دیگر به حاکمان گوشزد کنند و با اگاهی و شناخت کامل از اشتی ملّی در این راه گام بردارند تا بتوانیم قدرت را به نمایندگان اصلی و واقعی مردم بسپاریم و دست در دست هم وطنی اباد و ازاد از نو بنا کنیم.
