سیاستهای دولت راستگرای لیکود و گروه تندروی حماس درباره سپر انسانی

آنچه دردناک تر از هرچیز دیگر در چشم جهانیان بود مرگ تعداد زیادی از افراد غیر نظامی فلسطینی به ویژه کودکان بی گناهی است که صدها نفر آنها طی درگیریها ی مذکور جان خود را از دست دادند.

پناهنده نیوز – برای مردم جهان کم کم عادی شده است که هرچند سال یک بار سازمان تندروی اسلامی معروف به حماس با موشکهای پرتعداد و کم اثر خود به خاک اسرائیل شلیک کند و یا یکی دو نفر اسرائیلی را بدزدد تا سر و صدای اسرائیل را دربیاورد و با این کار خود بهانه حمله به باریکه غزه را نصیب دولت راستگرای حزب “لیکود” و متحدان یهودی افراطی آن نماید.

در این بین آنچه دردناک تر از هرچیز دیگر در چشم جهانیان می باشد مرگ تعداد زیادی از افراد غیر نظامی فلسطینی به ویژه کودکان بی گناهی است که صدها نفر آنها طی درگیریها ی مذکور جان خود را از دست می دهند یا دچار ضایعات جبران ناپذیر جسمی و روحی می شوند.

هرچند مردم اسرائیل نیز از این ماجراجوئی سیاستمدارانشان ضررهای زیادی می کنند اما خوشبختانه ارتش اسرائیل تمهیداتی را به کار می بندد تا این ضایعات در زمینه انسانی به حداقل برسند. کاری که به نظر می رسد نیروهای نظامی حماس خلاف آن عمل می کنند تا اشک دنیا را در آورند و محکومیت بین المللی اسرائیل را از آن به دست آورند.

سیاست رسمی دولت اسرائیل همواره این موضوع را تبلیغ می کند که قوای نظامی آن کشور قادر به دفاع قدرتمند از همه اتباع اسرائیلی می باشد و جان حتی یک نفر اسرائیلی برای آنها ارزش فراوان دارد. این موضوع را نیز به دفعات ثابت کرده است.

اما سیاست رسمی تندروهای فلسطینی و در راس آنها حماس تکیه بر فرهنگ شهادت و ترویج این نکته است که چه بکشی و چه کشته شوی پیروز هستی. از این رو حماس می گوید هرچه آمار کشته هایمان بالاتر باشد پبروز تر هستیم. شاید به خاطر همین طرز فکر است که آنها روی دفاع از جان نزدیک دو میلیون مردم ساکن غزه سرمایه گذاری نکرده اند.

به نقل از اشپیگل آلمان در اوج درگبری سال جاری ، حماس آگاهانه موشک‌های خودرا با هدف تحریک اسرائیل شلیک می‌کند تا اسرائیل را وادار به عملیات هوایی کند. حماس به این وسیله به دنبال دو هدف بود: نخست آن که درماندگان از جنگ در نوار غزه را به سمت رادیکال شدن ترغیب کند تا مجدداً به بخش نظامی حماس بپیوندند و دیگر این که مخالفان خود را برانگیزد تا دوباره فریاد مقاومت سر دهند.

بمباران مدارس

به نقل از یورو نیوز، در طی مدت درگیری اخیر دولت اسرائیل و حماس، فقط در یک مورد بمباران مدرسه ای در جبالیا در غزه، جان دست کم نوزده نفر را گرفت و بیش از نود مجروح به جا گذاشت که در میان آنها کودکان هم دیده می شدند. این مدرسه از مدارس سازمان ملل در آن شهر بود.

سازمان ملل متحد می گوید ارتش اسرائیل در شرایطی به مدرسه متعلق به این سازمان در غزه حمله کرده است که می دانست در آنجا پناهجویان غیرنظامی ساکن هستند.

اما اداره امدادرسانی سازمان ملل خبر داد که شماری موشک را در یکی از مدارسی که آوارگان در آن ساکن هستند، پیدا کرده است. پیشتر وقتی که هنوز حمله ای به مدارس سازمان ملل صورت نگرفته بود، بان کی مون دبیر کل آن سازمان اعلام کرد که اخباری مبنی بر استفاده حماس از این اماکن برای انبار کردن موشکهایش دارد.

با این وجود کریستوفر رابرت گانس، سخنگوی این نهاد اعلام کرد: «ما از محل وقوع حادثه بازدید کرده ایم و همه شواهد موجود از جمله خرابیها را بررسی کرده ایم. بررسی اولیه ما نشان می دهد که قطعا این حمله کار اسرائیلیها بود. در این مدرسه سه هزار و سیصد پناهجو زندگی می کنند. ما این مجموعه حملات را که نقض صریح قوانین بین المللی توسط اسرائیل است، به شدت محکوم می کنیم.» این مقام سازمان ملل هیچ اشاره ای به مسئله استفاده حماس از این مدارس برای مخفی کردن سلاحهایش نکرد.

اسرائیل مدعی شد که شبه نظامیان در غزه از مکانهای عمومی از جمله مدرسه ها برای پرتاب راکت و خمپاره استفاده می کنند.ارتش اسرائیل گفت که تحقیقات درباره این حمله را آغاز کرده است.

پیتر لرنر سخنگوی ارتش اسرائیل در این باره گفت: «صبح روز مورد نظر از طرف مکانی در نزدیکی این مدرسه به سوی نیروهای ما آتش گشوده شد. ما هم اکنون درباره بررسی ماجرای حمله به مدرسه هستیم که قطعا یک تراژدی است. ارتش اسرائیل عمدا ساختمانهای متعلق به سازمان ملل متحد را هدف قرار نمی دهد.»

نتانیاهو زیر فشار

همه می دانند که با ربایش و قتل سه جوان اسرائیلی در ۲۱ ژوئن و سپس آتش زدن یک نوجوان فلسطینی توسط تندروهای اسرائیلی، دایره خشونت وسعت پیدا کرد. بعدها بخش نظامی حماس اعتراف کرد که ربایش سه جوان اسرائیلی کار آنها بوده است. هرچند که شاید رهبران اصلی حماس از آن با خبر نبودند و دست دولتهای صاحب نفوذ بین پیکارجویان فلسطینی در این جریان دیده می شد.

به دنبال سختگیری دولت اسرائیل بر فلسطینیان به خاطر این قتلها، صدها موشک به سوی اسرائیل شلیک شدند. اینجا بود که نتانیاهو اعلام کرد زمان بیرون آوردن دست‌ها از دستکش‌ مخلمین فرا رسیده است.

به نقل از اشپیگل آن لاین، نتانیاهو از نظر سیاست داخلی تحت فشار بود که با تمام قدرت با حماس برخورد کند. تا آن موقع او نگران بود که هزینه جنگ جدید در غزه ریسکی بزرگ، یعنی واگذاری دولت باشد. اما آویگدور لیبرمن، وزیر امور خارجه اسراییل، نتانیاهو را به رویارویی نظامی تشویق می کرد. نتانیاهو سرانجام به این فشار تن داد.به این شرط که تحرکات اسراییل در غزه نباید به ضد خودش تبدیل شود.

نتانیاهو باید حمله به نوار غزه را جوری تدارک می‌دید که بتواند اشتهای انتقام‌جویی ناسیونالیست‌های راستگرای اسرائیلی را فرو بنشاند. از این رو باید از سیاست مشت آهنین استفاده می کرد و از هر وسیله ممکن برای ضربه زدن به حماس بهره می برد. این بود که در بمباران غزه کوتاهی نکرد و عمدا تا آنجا که جا داشت ویرانی به بار آورد تا نشان دهد سپر انسانی محافظ خوبی برای حماس نیست.

نتیجه آنکه در اثر سیاستها و فشارهای داخلی و خارجی بر دولت اسرائیل و سازمان حماس حاکم بر غزه، دوطرف از پیش آمد این جنگ استقبال کردند و در دو طرف یک دیوار انسانی متشکل از مردم غزه سنگر گرفتند تا از جهان متاثر در مرگ کودکان و سایر قربانیان بی گناه زهر چشم بگیرند.