اعتراض سازمان ملل به استرالیا در مورد اردوگاهها و گماردن ناظرین مستقل

دبیر کمیته ضد شکنجه: شرایط حاکم بر اردوگاههای استرالیا در خارج  خاک آن کشور مصداق شکنجه.

 به گزارش پناهنده نیوز، در پی محکومیت دولت استرالیا به خاطر به وجود آوردن شرایط غیر انسانی و بازداشت کودکان در اردوگاههای جزایر مانوس و نارائو گینه نو توسط “کمیته ضد شکنجه” سازمان ملل و اعتراض شدید سازمانهای مدافع حقوق بشر و حقوق پناهجویان به این موضوع، حالا وزیر امور مهاجرت آن کشور خبر از گماردن ناظرانی مستقل برای بررسی عملکرد مسئولان این اردوگاهها می دهد.

شکنجه در اردوگاهها

 به نقل از بی بی سی بین المللی، روز سه شنبه ۲۰ آبان ماه برابر ۱۱نوامبر ۲۰۱۴ کمیته ضد شکنجه سازمان ملل در شهر ژنو مقر اروپائی ملل متحد جلسه ای با حضور نمایندگان دولت استرالیا و سازمانهای معترض آن دولت به خاطر سختگیری و شدت عمل با پناهجویان تشکیل داد. طی این جلسه دبیر کمیته ضد شکنجه اعتراضات شدید اللحنی در رابطه با رفتار دولت استرالیا و نحوه عملکرد آنها در اردوگاههای جزایر مانوس و نارائو ایراد نمود.

 آقای “کلادیو گروسمن” دبیر کمیته ضد شکنجه که یک حقوقدان اهل کشور شیلی می باشد، خاطر نشان کرد که نگه داشتن افراد برای مدت طولانی در بازداشتگاه یا اردوگاههای بسته مشابه آنچه اکنون در جزایر مانوس و نائورو وجود دارد می توانید باعث آسیبهای جدی و ماندگار روحی و روانی بشود و مصداق بارز شکنجه محسوب می گردد. موضوع نگهداری کودکان و افراد زیر سن قانونی در بازداشتگاه نیز یکی دیگر از مواردی بود که بابت آن به دولت استرالیا شدید اعتراض شدید صورت گرفت.

هیت نمایندگی استرالیا از عملکرد وزارت مهاجرت آن کشور دفاع کرد و سیل مهاجران قایق سوار و خطر زیادی که این روش برای جان افراد دارد را دلیل اصلی شدت عمل دولت متبوع خود اعلام نمود. این هیئت اعلام نمود که روش دولت استرالیا برای مقابله با پدیده خطرناک استفاده از قایق برای مهاجرت غیر قانونی باعث بسته شدن راه برای افراد سودجو و قاچاقچیان انسان شده است و به زودی دست آنها را برای همیشه کوتاه خواهند نمود.

 نظارت بر شرایط اردوگاهها

به دنبال تشکیل جلسه ژنو، “اسکات موریسون” وزیر تندرو و سرسخت امور مهاجرت استرلیا می گوید که از این پس ناظرانی مستقل از دولت بر عملکرد متولیان مهاجرت و پناهندگی به خصوص در اردوگاههائی که هزاران پناهجو را در خود جای داده اند نظارت خواهند کرد.

او خبر از تشکیل کارگروههای مستقلی داد که از این پس به طور جدی بر کار اردوگاهها پناهجویان نظارت خواهند کرد و با قاطعیت جلوی مواردی که باعث نقض حقوق انسانی می شود را خواهند گرفت. آقای موریسون ضمن اینکه به صراحت اعلام کرد که وظیفه کارگروههای مستقل بررسی موارد خلاف و رسیدگی به شکایت پناهجویان در این رابطه می باشد، تاکید کرد که کارکنان اردوگاهها نیز در در شرایط سختی قرار دارند ولی خوب کار می کنند.

 علل تشکیل اردوگاهها

در سال ۲۰۱۲ میلادی و تا اوایل ۲۰۱۳، موج بزرگی از مهاجران غیر قانونی و پناهجویان، عمدتا از ایران، افغانستان، عراق و سریلانکا تلاش کردند که با قایق خود را از اندونزی به جزایر استرالیا به ویژه جزیره کریسمس برسانند. این کار که توسط باندهای قاچاق انسان سازماندهی می شد قربانیان زیادی گرفت.

این مسئله بحثهای فراوانی در جامعه استرالیا به وجود آورد و برخی احزاب که آن زمان در اپوزسیون بودند خواستار برخورد قاطع و سرسختانه با این موضوع شدند. تا آنجا که یکی از مهمترین وعده های انتخاباتی “تونی ابوت” نخست وزیر فعلی استرالیا همین مسئله جلوگیری از موج عظیم پناهجویان قایق سوار به استرالیا بود.

با پیروزی ابوت در انتخابات، پارلمان استرالیا که اکثریت آن در اختیار طرفداران دولت بود قانونی را تصویب کرد که تصریح می کرد از آن پس قایق سواران حق ورود به خاک استرالیا نداشتند و درخواست پناهندگی آنها در خاک استرالیا قابل بررسی نبود. مطابق این قانون وزارت امور مهاجرت استرالیا موظف شد اردوگاههائی را در خارج از خاک استرالیا برای اسکان پناهجویان قایق سوار به وجود بیاورد و اداره کند. همچنین دولت و نیروهای مسلح استرالیا موظف شدند که قایقها و کشتی های کوچک حامل پناهجویان را در دریا و پیش از رسیدن به جزایر استرالیائی شناسائی کنند و وادار به بازگشت نمایند.

وزارت امور مهاجرت استرالیا مطابق این قانون اردوگاههائی در جزیره مانوس آیلند متعلق به پاپوآ گینه نو و جزیره نائورو به وجود آورد و در اواخر سال ۲۰۱۳ میلادی اولین گروه قایق سواران صید شده در اقیانوس هند و اطراف جزایر استرالیا را که شامل صدها زن، مرد و کودک بودند به آنها منتقل نمود.

ده ما پیش در یکی از این اردوگاهها درگیری شدیدی بین ساکنان و کارکنان به وجود آمد که حاصل آن زخمی شدن دهها نفر و کشته شدن یک جوان پناهجوی ایرانی به نام “رضا براتی” بود. از پی آن ماجرا مرتب اخبار ناخوشایندی از نحوه رفتار با پناهجوان و وضعیت بهداش و تغذیه در این اردوگاهها منتشر شد و حساسیت سازمانهای مدافع حقوق بشر را برانگخیت.

عاقبت هم یک پناهنده بیست و چهارساله ایرانی به نام “حمید خزاعی” که از منتقل شدگان به جزیره مانوس گینه نو بود، روز سه شنبه۱۱ شهریورماه (۲ سپتامبر) پس از انتقال به خاک استرالیا در یک بیمارستان شهر “بریسبین” این کشور دچار مرگ مغزی شد. گفته شد علت وضع بد او عدم رسیدگی درست بهداشتی به بیماری او در جزیره مانوس و کوتاهی مسئولان استرالیائی در رساندن به موقع بیمار به بیمارستان و تجهیزات پزشکی مورد نیاز در داخل خاک استرالیا بود.