سیاست نعل وارونه اصلاح طلبان و موازنه منفی معترضان
همه این افراد جناح اصلاحات در این چند روز تلاش می کنند تا بگویند این معترضان اقلیت ناراضی هستند که باید با پنبه سرشان را برید و نه با گلوله و گاز اشک آور.
در هفته های اخیر پس از تداوم اعتراضات ضد حکومتی در ایران، تئوریسینهای شناخته شده جریان اصلاحات داخل جمهوری اسلامی که به شدت در سه سال گذشته از سوی هسته سخت قدرت در جمهوری اسلامی یعنی تشکیلات علی خامنه ای طرد شده بودند و کوچکترین مفری برایشان باقی نگذاشته بودند، یا به رسانه های حکومتی دعوت میشوند و یا در رسانه های خودشان جلسات پرسش و پاسخ برگزار میکنند. از عباس عبدی گرفته تا احمد زیدآبادی و محمد قوچانی و چند چهره ریز و درشت دیگر جریان اصلاحات، همه به تحلیل جریان قیام سراسری مردم ایران می پردازند و ادعا می کنند که آن را از قبل پیش بینی کرده بودند. اما تحلیلهائی که آنها از جریان خیزش انقلابی مردم ایران میدهند و راهکارهائی که آنها تلاش می کنند به حکومت برای بیرون رفتتن از این مخمصه جدی پیشنهاد کنند چیزی جز نعل وارونه زدن نیست تا کسی نتواند به نیات واقعیشان پی ببرد.
عباس عبدی در پرسش و پاسخی که چند هفته قبل اعتماد آن لاین با او ترتیب داده بود ادعا کرد که علت تداوم اعتراضات نه تعداد زیاد مخالفان بلکه تعداد بالای ساکتان است. او به حاکمان جمهوری اسلامی پیشنهاد کرد که با دادن اجازه به صحنه آمدن دوباره اصلاح طلبان بخش ساکت جامعه را به نفع خود وارد صحنه خواهد کرد و آنها خودشان معترضان را ساکت خواهند کرد.
محمد قوچانی نیز در مناظره تلویزیونی شبکه چهار سیما خلاصه حرفش این بود که اگر اصلاح طلبان بر سر کار بودند این اتفاقات امروز نمی افتاد. او ادعا کرد که سرکوب جنبشهای سالهای ۹۶ و ۹۸ ظرف چند روز برای این ممکن شد که دولت روحانی بر سر کار بود و اصلاح طلبان هنوز در دستگاههای اجرائی حضور داشتند. قوچانی مثال زد حضور اصلاح طلبان در حکومت مانند سوپاپ اطمینانی عمل میکند که نمیگذارد دیگ جوشان بر اثر فشار بترکد.
محمد قوچانی گفت معتقد است که پروژه حذف اصلاح طلبان جمهوری اسلامی با همکاری جناح اصولگرای داخل حکومت و جریان مدعی براندازی به انجام رسیده است. او نیز مضمون پیشنهادش همان بود که هسته سخت قدرت به اصلاح طلبان فرصت حضور دوباره در حاکمیت جمهوری اسلامی بدهد تا آنها نگذارند که دیگ جوشان ملت بترکد.
همه این افراد جناح اصلاحات در این چند روز تلاش می کنند تا بگویند این معترضان اقلیت ناراضی هستند که باید با پنبه سرشان را برید و نه با گلوله و گاز اشک آور. آنها اپوزوسیون نظام را شوخی تلقی می کنند و تاکید دارند که نیروهای اپوزوسیون نقش تعیین کننده ای درقیام سراسری مردم ایران ندارند.
در تازه ترین اظهار نظر عباس عبدی که حالا خامنه ای و تشکیلات او را در چهارمین ماه قیام سراسری از همیشه درمانده تر میبیند، در گفتگوئی با اقتصاد آن لاین میگوید که اگر آزادی رسانه ها، استقلال قوه قضائیه و کم کردن نفوذ شورای نگهبان انجام گیرد طوری که نتواند رد صلاحیت گسترده بکند، مشکلات جامعه حل خواهد شد و جامعه به وضعیت عادی برمیگردد. ایشان نمیگوید که منظورش از وضعیت عادی چیست. آیا آقای عبدی معتقد است که پیش از آغاز جنبش نوین مردم اوضاع عادی بوده است؟ اگر وضعیت عادی بود که کار به اینجا نمیکشید و اگر حکومت حاضر به رعایت آزادی بیان و بازگرداندن استقلال قوه قضائیه بشود که دیگر حکومت جمهوری اسلامی نخواهد بود.
در پایان این گفتگو عباس عبدی حرف اصلی خود را میزند و برای برون رفت از وضعیت فعلی آچمز حکومت به خامنه ای پیشنهاد میکند که بهترین راه این است که به یک نیروی وسط که البته منظورش همان اصلاحطلبان حکومتی هستند فضا بدهد تا دوباره به ساختار قدرت برگردند و آنها با وعده های شیرین مردم را از خواسته شان یعنی سرنگونی نظام منصرف کنند. عباس عبدی به همان هسته سخت قدرت یا خامنه ای اخطار میدهد که اگر چنین نکند کار به دو سال نمیکشد که سکان از دستشان خارج خواهد شد.
در قبال سیاست گمراه کننده نعل وارونه اصلاح طلبان جمهوری اسلامی، معترضان برانداز که حالا صف و سخن واحدتری از خود با وجود عقاید متفاوتشان نشان میدهند، سیاست روشن و راهبردی موازنه منفی را به پیش میبرند. بر اساس این سیاست، معترضان برانداز همانقدر که خشم خود را نثار خامنه ای و تیم سرکوبگر و متجاوزش می کنند، به همان اندازه هم نسبت به اصلاح طلبان و چهره های شاخص آنها ابراز بی مهری و بی اعتمادی می کنند.
معترضان میدانند که در زمان رویاروئی نهائی ملت با حاکمیت جمهوری اسلامی اصلاحطلبان واقعی راهی جز پیوستن به ملت ندارند و جذب اراده قوی جامعه به پا خاسته خواهند شد. ولی اگر الان به آنها اقبال نشان دهند ممکن است خامنه ای آنها را به بازی بگیرد و آنها بتوانند برای اجرای نقشه خود در صفوف متحد مردم معترض شکاف ایجاد نمایند.
